عشق و محبت

((لحظه های آخر))

بار سفر را بسته ای ، ای ماه پر فیض خدا

دلها پر از اندوه و غم ، عزم سفر داری چرا

یاد خوش ایام تو ، یاد تراویح و قیام

از دل نخواهد شد برون ، ای ماه تقوا و صیام

یاد سحرگاه و غروب ، یاد نماز نیمه شب

آن بیقراری های ما ، در ماه شعبان و رجب

تا تو بیای سوی ما ، مهمان دلهامان شوی

اما چه زود اینها گذشت ، حالا تو داری میروی

افسوس و صد افسوس ازین ، ماهی که رفت ای دوستان

افسوس از این شبهای قدر ، افسوس از این عمر گران

حیران و دل خونم خدا ، این لحظه های آخرش

حیران چو طفلی بینوا ، در جستجوی مادرش

قدرش ندانستیم و رفت ، این ماه قران و نماز

درهای دوزخ بسته بود ، درهای جنت باز باز

یا رب خدایا درگذر ، از این همه وزر و گناه

از جرم و از تقصیر ما ، این واپسین ایام ماه

ما را ز درگاهت نران ، تنهای تنها میشویم

با کوله باری از گناه ، بدبخت و رسوا می شویم

ما را ز درگاهت نران ، شاید وداع آخر است

این شیشه تا سال دگر ، شاید که افتاد و شکست