عشق و محبت

آتش و آب و آبرو با هم
هر سه گشتند، در سفر همراه
عهد کردند، هر یکى گم شد،
با نشانى ز خود، شود پیدا.
گفت آتش: به هر کجا دود است
میتوان یافتن مرا آنجا.
آب گفتا: نشان من پیداست.
هر کجا باغ هست و سبزه بیا.
آبرو رفت و گوشه اى بگرفت.
گریه سر داد، گریه اى جانکاه.
آتش آن حال دید و حیران شد.
آب. در لرزه شد. ز سر تا پا.
گفتش آتش: که گریه ى تو ز چیست ؟
آب گفتا: بگو نشانه چو ما
آبرو لحظه اى به خویش آمد
دیدگان پاک کرد و کرد نگاه
گفت: محکم مرا نگه دارید
گر شوم گُم نمیشوم پیدا