عشق و محبت

#در روایات اهل سنت در مورد فیش حقوقی حضرت مهدی(عج) در زمان ظهور از قول پیامبر اسلام(ص) آمده است: «لَا یَضَعْ‏ حَجَراً عَلَى‏ حَجَر»(2)؛ حضرت مهدی(عج) سنگی بر روی سنگ نمی‌گذارد.
مفهوم آن این است که ایشان در زمان قدرت و حکومت جهانی خود ذره‌ای دلبستگی و شیفتگی ندارند به دنیا و آنچه در آن است، دقیقاً همین تعبیر در مورد ویژگی‌ها و صفات پیامبر اسلام(ص) از سوی امیرالمؤمنین(ع) بیان شده، آنجا که فرموده‌اند: «خَرَجَ مِنَ الدُّنْیَا خَمِیصاً وَ وَرَدَ الْآخِرَةَ سَلِیماً لَمْ‏ یَضَعْ‏ حَجَراً عَلَى‏ حَجَرٍ حَتَّى مَضَى لِسَبِیلِهِ وَ أَجَابَ دَاعِیَ رَبِّه‏»(3)، پیامبر با شکمى گرسنه از دنیا رفت و به سلامت وارد آخرت شد و سنگى بر روی سنگ نگذاشت تا جهان را ترک گفت و دعوت پروردگارش را پذیرفت. 
نتیجه اینکه روش و سیره امام زمان(عج) در بهره‌مندی از حقوق و مزایای دنیوی همان روش جد بزرگوارشان حضرت رسول اکرم(ص) است تا فقیران دلگرم شده و ثروتمندان جرأت گستاخی و گردنکشی پیدا نکنند.
امام صادق(ع) نیز از اندازه و کیفیت حقوق و مزایای امام زمان(عج) در حالی که شخص اوّل جهان است، چنین فرموده‌اند: «فَوَ اللَّهِ مَا لِبَاسُهُ إِلَّا الْغَلِیظُ وَ لَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ‏»(4)؛ قسم به خدا که لباس حضرت مهدی(عج) جز لباسی خشن و طعام او جز غذایی خشک نیست.
مقصود از این روایت این است که وجود نازنین حضرت مهدی(عج) بسان دیگر حاکمان و حتی مردم عادی لباس فاخر نمی پوشند و همچنین غذایی که لذیذ و گوارا باشد، میل نمی‌فرمایند. 
روایت کامل‌تری در این فقره نیز به نظر رسید که تقدیم می‌شود:
«… حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ: حَضَرْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَصْلَحَکَ اللَّهُ ذَکَرْتَ أَنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِیطَالِبٍ کَانَ یَلْبَسُ الْخَشِنَ یَلْبَسُ الْقَمِیصَ بِأَرْبَعَةِ دَرَاهِمَ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِکَ وَ نَرَى عَلَیْکَ اللِّبَاسَ الْجَدِیدَ فَقَالَ لَهُ إِنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِیطَالِبٍ کَانَ یَلْبَسُ ذَلِکَ فِی زَمَانٍ لَا یُنْکَرُ وَ لَوْ لُبِسَ مِثْلُ ذَلِکَ الْیَوْمَ شُهِرَ بِهِ فَخَیْرُ لِبَاسِ کُلِّ زَمَانٍ لِبَاسُ أَهْلِهِ غَیْرَ أَنَّ قَائِمَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ إِذَا قَامَ لَبِسَ ثِیَابَ عَلِیٍّ ع وَ سَارَ بِسِیرَةِ عَلِی»(5)
حماد بن عثمان از اصحاب امام صادق(ع) گوید: در محضر مبارک امام صادق(ع) بودم که مردى به آن حضرت عرض کرد: شما فرمودى که على بن ابیطالب(ع) لباس زبر و خشن و پیراهن چهار درهمى(ارزان) می‌‌پوشید و مانند این‌ها، در صورتى که بر تن شما لباس نو مى‌بینیم، حضرت به او فرمودند: بی‌تردید على ابن ابیطالب(ع) آن لباس‌ها را در زمانى مى‌پوشید که ظاهر بدی نداشت و اگر آن لباس را این زمان مى‌پوشید انگشت‌نما می‌شد، پس بهترین لباس هر زمان، لباس مردم آن زمان است، ولى قائم ما اهل‌بیت(ع) زمانی که قیام کند، همان لباس على(ع) را پوشیده و به روش على(ع) رفتار می‌کند