عشق و محبت

#غدیر1429 #فضایل_علی_علیه_السلام #القاب امیرالمومنین و شأن صدور آن #“شیعتنا جزء منا خلقوا من فضل طینتنا یسووهم ما یسوونا و یسرهم ما یسرنا”
امام صادق(علیه السلام)می فرماید:شیعیان ما جزیی از ما هستند و از اضافه طینت ما خلق شده اند،آنچه ما را ناراحت می کند و آنچه ما را مسرور می کند آنان را نیز همینطور(بحارالانوار ج65ص24)
عمر ما شیعیان را با محاسبه ساعاتی که در یاد اهل بیت پیامبر مکرم(صلوات الله علیه واله)باشیم می توان محاسبه کرد .
برای به دست آوردن ارزش و بهای حقیقی سال و ماه و روزمان لحظاتیرا باید محاسبه کنیم که نام های مقدس محمد و علی و فاطمه و یازده امام از فرزندانشان در آنها درخشیده است.
باید ساعاتی را به شماره آوریم که نام اربابمانحسین روحی فدا به آنها جان داده است و باید روزهایی را به حساب آوریم که با یاد مهدی صاحب الزمان سپری کرده ایم.
در این دفتر سعی شده القاب ونام های مبارک حضرت امیرالمومنین را با مختصر توضیح وعلت مزین شدن نام مبارکشان به این القاب با ارائه سند از کتب مخالفین و اهل عامهرا بیان کنیم و امیدوارم این کتاب برگ زرینی شود بر دفتر طلایی افتخارات شیعه حضرت حیدر و اسباب خشنودی صاحب عصر را فراهم اورد و خاری شود بر چشم منکران فضائل مولا اسد الله الغالب علی ابن ابیطالب.
نام شریفش علی و نسب مطهرش ابن عمران (ابوطالب) بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف
کنیه ایشان اباالحسن
در ادبیات وفرهنگ اعراب،لقباسمی به غیر از اسم اصلی شخص ونامی است که کسی به ات شهرت می یابد،لقب بر مدح یا ذم شخص اشاره دارد.
کنیه نیز به جهت احترام وابراز شخصیت به شخص اطلاق میشود که معمولا برحسب فرزند ذکور بزرگ آن شخص معیین می شود. مانند کنیه مطهر امیرالمومنین که بنام فرزند ارشد ایشان امام حسن به اباالحسن معروف شدند.
گاهی آن اسم به قدری شرافت پیدا می کند که حتی سال ها بعد نیز اگر آن اسم بر شخص مبارکی اطلاق شد آن کنیه نیز بر او وارد می شود مانند امام رضا روحی فدا که علی نام داشتند وپسر بزرگی بنام حسن نداشتند ولی به کنیه اباالحسن معروف بودند.
حتی در تاریخ امده که رسول اکرم افرادی را که نیز فرزندی نداشتند با کنیه خطاب قرار میدادند تا بر ایشان احترام باشد حتی برخی کنیه ها نیز به جهت مذمت افراد در برخی سکرات ملموس ایشان مشخص میشد مانند “عمرو بن هشام بن مغیره”که به اباجهل معروف شد.
القاب شریف حضرت علی در تاریخ بیش از هزار عنوان ذکر شده.
ابن شهر آشوب مازندرانی و شاگرد شیخ معظم طبرسی (صاحب تفسیر مجمع البیان) در کتاب مناقب خویش بیش از هشتصد و پنجاه لقب برای حضرت علی ذکر کرده اند.
نام مبارکشان در قرآن :علی
در انجیل:ایلا
در تورات:بری
در زبور:اری
نزد کاهنان:بوئی
نزد هندیان:کبکر
نزد رومیان:بطرسیا
نزد ترکان:بثیر
نزد حبشیان:بثیرک
نزد پدرش:ظهیر
1)امیرالمومنیین
این لقب خاصه ومنحصرا برای مولا علی است وحتی امامان معصوم را نیز نمی توان به این نام خواند.
در معانی الاخبار به نقل از جابربن یزید نقل شده:روزی از امام صادق روحی فدا پرسیدم چرا علی را امیرالمومنین نامیدند؟
امام فرمود:چون برای مومنان دانش می اورد،ایا قران نخوانده ای می فرمایید “ونمیر اهلنا” وما برای خانواده خود اذوقه می اوریم.
واشاره به داستان حضرت یوسف کردند که برای خانواده خود آذوقه می رساند و فرمودند حضرت علی را زیرا “میرة العلم” (خوراک علم رساندن) است امیر المومنین نامیدند و عالمان از علم او بهره می برند وعلمی را که از او گزفته اند بکار می برند.
2)وصی وصی به ابجد برابر 106 میباشد.
این عنوان و لقب مولا در همان روزگاران حیات پیامبر خدا برای مولا علی رایج بود و دوست و دشمن از این عنوان برای مولا اگاهی داشتند.
مثلا در جنگ جمل جوانی از بنی ضبه از زمره جملیان بود از سپاه بیرون امد وگفت:
ما بنی ضبه دشمنان علی هستیم،انکه از قدیم وصی شناخته می شد
در تاج العروس گفته شده:وصی بر وزن غنی لقب علی(ع) است
در لسان العرب نیز به ماده وصی رجوع کنید.
3)ابو تراب
ابوتراب به معنای پدر خاک یا دمساز خاک یا پدر خاکیان است
شاعر بزرگ شیخ کاظم ازری گوید:
لم تکن هذه العناصرالامن هیولاه حیث کان اباها
این عناصر چهارگانه از ماده او به وجود امدند،زیرا که او پدر عناصر است.
شیخ علاالدین سکتواری از بزرگان اهل سنت در “محاضرة الاوائل” صفحه 113 می گوید:
نخست کسی که به کنیه “ابوتراب” نامیده شد علی بن ابیطالبرضی الله عنه است.
این کنیه را رسول خدا زمانی به او داد که دید او بروی زمین خوابیده و خاک بر پهلوی او نشسته وزیر سرش بالشی از خاک است.
پس از روی لطف و مهربونی به او فرمود :برخیز ای ابوتراب!!
از ابن عباس نقل شده :پیامبر به این خاطر به علی (ع) ابوتراب گفت زیرا او صاحب زمین و حجت خدا بر اهل آن پس از رسول خداست و بقای زمین و آرامش آن به اوست و چون روز قیامت شود اشخاص کافر گویند کاش ما ترابی بودیم یعنی از شیعیان ابوتراب بودیم.
علامه مجلسی(ره) می گوید:مولا علی در برابر فرمانهای خدا بسیار متواضع بود و شیعیان او نیز در برابر فرامین حضرت خاشع و تسلیم بودند تراب نامیده شدند و ایشان را ابوتراب نامیدند.
4)ابو ریحانتین
این کنیه را پیامبر مکرم برای ایشان قرار دادند و به معنای پدر دو ریحانه بهشت است و دو ریحانه بهشتی رسول خدا حسنین هستند.
5)الانزع البطین
انزع از ماده «نزع» به معنای کسی که موی جلوی سر او ریخته شده باشد و به معنای کنده شدن وبریده شدن از چیزی می باشد.
بطین از ماده «بطن» به معنای کسی که شکم بزرگ دارد
ولی معانی بالا در لغت چنین است ودر ادبیات عرب به گونه ای دیگر تفسیر میشودمولا علی تمام عمر شریف خود را در جنگ و با کفار و مخالفان می گذراند و همیشه لباس رزم و کلاخود به سر داشت و این باعث شده بود که موهای جلوی سر مبارکش بریزد، و به قدری ایشان بروی اسب برای جهاد می نشستند که زره بر سینه مبارک او فشار می اورد و شکم ایشان برآمده شده بود ولی پیامبر وقتی این لقب را برای ایشان برگزید فرمود:یا