عشق و محبت

#صبر_و_توکل

شتاب ما در زندگی، آرامش و آسایش درونی مان را سلب میکند.
شتاب برای به دست آوردن، شتاب برای حل مشکلات، شتاب برای رسیدن و…

حضور ما در اکنون و بودن در لحظه حال و جاری بودن و پذیرا بودن، در عدم شتاب زدگی ماست.
ما با شتاب صحبت میکنیم، با شتاب تصمیم میگیریم ، با شتاب عمل میکنیم و حتی با شتاب غذا میخوریم.
این شتاب زدگی معمولا در عدم صبر و توکل رخ میدهد.
بعنوان مثال در برابر مشکلات ما میخواهیم هر چه سریعتر از شر فلان مشکل رها شویم ، گویی آن مشکل بار سنگینی است بر دوشمان، اما کافیست در آن شرایط تنها بصورت حقیقی صبر و توکل را تمرین نماییم. در این صورت است که میبینیم توسط صبر و توکل ما، پذیرشی درونی حاصل میگردد.
با صبر و توکل و عمل هوشیارانه ما است که خواست او به سرانجام خواهد رسید، در غیر اینصورت ما درد و رنجی را متحمل خواهیم شد که زائیده شتاب و خودمحوری ما است.
این ذهن است که شتاب میکند و ما میدانیم که زمان خیلی مسائل را حل خواهد کرد.
صبر و توکل، آرامش و آسایش را برای ما به ارمغان خواهد آورد‌.

ما همواره نیاز به بازگشت داریم.
بازگشت به اصل خود، بازگشت به خوده واقعی، بازگشت به آنچه که هستیم.