عشق و محبت

#امـام علے علیه السلام مے فرماید :
شش چیز نیکوست، ولے از شش کس
نیکوتر است :
عدل و داد نیکوست، ولے از زمامداران
و امیران نیکوتر است …
صبر و بردبارے نیکوست ، امّا از فقرا
نیکوتر است …
پارسایے و تقوا نیکوست ، امّا از علما و
دانشمندان نیکوتر است …
سخاوت و بخشش نیکوست ، ولے از
ثروتمندان نیکوتر است …
توبه و به سوے خدا برگشتن نیکو و
زیباست ، امّا از جوانان زیباتر است …
حیا و عفت نیکوست ، ولے از زنان
نیکوتر است …
زبدة الاحادیث ؛ ج 2؛ ص 127

#به کُرسی نشاندنِ حرف” از کجا آمده؟!

“رسم خواستگاری و بله بران” در گذشته ایجاب می کرد که پس از آن که میان خانواده های عروس و داماد درباره ی “مهریه” و دیگر “خرج های” ازدواج توافق به دست می آمد و پیشنهاد های پدر و مادر عروس سرانجام مورد پذیرش خانواده داماد قرار می گرفت و “قباله عقد” نیز نوشته می شد. 

آن گاه عروس را بزک کرده بر یک “کرسی” که در آن زمان “جای نشستن مهتران و بزرگان” بود، می نشاندند ( در آن زمان از مبل و صندلی خبری نبود و کهتران نیز بر چهارپایه می نشستند) و او را در برابر تماشای دوشیزگان و بانوان محله و آبادی قرار می دادند.

“نشستن عروس بر کرسی” و نمایش او برای اهالی محل این معنی را داشت که پس خانواده عروس درخواست های خود را به خانواده داماد “قبولانده” و یا “تحمیل” نموده است که اکنون عروس خود را بر کرسی نشانده است.

از این رو این اصطلاح اندک اندک دامنه ی معنایی گسترده تری یافت و مجازاً در مورد قبولاندن حرف و عقیده به کار رفت…

#ما قول دادن را بلدیم
اما عمل کردن را به ندرت…
وعده دادن را بلدیم، اما به تحقق رساندن را نه…
همیشه به بهترین شکل حرف می زنیم…
اما به بدترین شکل انجام می دهیم…
قول می دهیم از سرعادت!حرف می زنیم از سر تفریح!
برای اینکه کم نیاوریم، اما به عمل که می رسد،
پایمان می لنگد…دستمان می لرزد…
فراموش می کنیم و رد می شویم…
واقعا این همه تفاوت بین گفتار و رفتار فاجعه نیست؟؟

#زندگی

کاروانیست زودگذر
آهنگی نیمه تمام
تابلویی زیبا و فریبنده
می سوزد و…
هیچ چیز در آن
رنگ حقیقت نمی گیرد
“جز محبت..!”

#آدمها

با همه مغرور بودنش …
با همه ی بی خیالیش …
بالاخره یه روزی یه جایی می شکنه
مهم نیس این شکستن خودشو با اشک نشون بده
یا با بغض !
ویا…
مهم اینه که اگه خودشو ساده نشون نده … سخت نشون دادنش به قیمت دادن جون تموم میشه! 
چه بهتر که تلنگر ها نجاتمون بدن
از این همه بغض و خستگی ! 
وقتی می رسی به تهِ تهِ تمومِ تنهایى هات ، وقتى به جایى مى رسی که پناهی برای آروم شدن نداری …
دستی برای گرفتن نداری … مرهمی برای گذاشتن نداری …
وقتی خدا میشه تکیه گاهِ محکمت … ودرمان دل شکسته ات 
دیگه مهم نیس شکستن !
دیگه مهم نیست اشک ریختن ! 
فقط خدا 
درمان #دلهای شکستهٔ ماست…

خدایا! روشن ڪـن دلــم را
تا سرچشمه هاے عظمتت را لمس ڪنم خدایا جـدایم کن از هر چه از تو
جدایم کرد‌…

(فرازی از #مناجات_شعبانیه )