عشق و محبت

بزرگترین خوشبختی این است که

ما را به خاطر خودمان

و برای آنچه که واقعا هستیم دوست بدارند …

سرمشق‌های آب، بابا یادمان رفت
رسم نوشتن با قلم‌ها یادمان رفت
گل کردن لبخندهای همکلاسی
در یک نگاه ساده حتی یادمان رفت
ترس از معلم، حل تمرین، پای تخته
آن لحظه های بی کلک را یادمان رفت
راه فرار از مشق‌های زنگ اول
ای وای ننوشتیم آقا، یادمان رفت!
آن روزها را آن قدر شوخی گرفتیم
جدیت “تصمیم کبری” یادمان رفت
شعر “خدای مهربان” را حفظ کردیم
یادش به خیر، اما خدا را یادمان رفت!
در گوشمان خواندند رسم آدمیت
آن حرف ها را زود، اما یادمان رفت
فردا چه کاره می شوید؟ موضوع انشا
ساده نوشتیم آن قدر تا یادمان رفت …