عشق و محبت

​?دیکته سال 
بابا نای، نان دادن ندارد، بابا کار ندارد…!

بابا سهمی برای استخدام ندارد…!

بنویس …….؟؟؟

آن بچه سرطان دارد….!

هزینه هر آمپولش بیشتر از 1 میلیون تومان است،

خانه ی آنها پایین شهر است ،
اشک چشمهای مادرش مروارید دارد ،

بنویس……؟؟

تلاش ما بی ثمر است !

صاحب خانه بابا را جواب کرد…!

حاج رحیم برای چندمین بار به حج میرود ، اما…؟

بابای من پول قبض آب و برق را ندارد.!

بنویس……؟؟؟
نماز قضا دارد……. اما سفره ما غذا ندارد…!

بنویس……؟؟

اهل محل برای ساختن مسجد پول جمع میکنند اما …،

سقف خانه ما چکه میکند….!

بنویس…….؟؟؟

پسر همسایه ما از گرسنگی “مرد” …!

اما در مجلس ختمش گوسفند سر بریدند..!

بنویس……؟؟؟
در سرزمین من همه..؟؟

یا سنگ میفروشند …!

یا سنگ میزنند ….!

یا سنگ می اندازند …!

یا سنگ دل اند …!

بنویس…….؟؟
مادران داغ دارن !

پدران بیمار !

بنویس ……!!

پدر “60″ساله ام نگهبان ویلای اقازاده “20″ ساله شده است ،

جوان هایمان از سر نیاز ادعای عاشقی می کنند !

دختر هایمان از نداری خود را الوده هوس نامردان می کنند !

 بنویس.زندگیمان چه سخت چه آسان ولی به اجبار می گذرد !

برگه ها بالا…………،.

​. خداوندا روزت مبارك ❤️
روز عشق را فقط به تو مي توان تبريك گفت…

تو كه عشقت آسمانيست…

و ثمره ي عشقت آرامش است…

تو كه رنگ و بوي عشقت فرق ميكند…

تو که عشقت خالص و ناب است…
تو بي حساب ميدهي…

بي دليل توبه ميپذيري..

بي توقع بركت ميدهي…

و بي منت ياري ميكني …
واقعا كه تنها تو سزاوار كلمه ي عاشق هستي…

عشقي كه خالصانه به بنده ات تقديم ميكني…
خداي عاشق روزت مبارك ..♥️

​❄️❄️❄️❄️

سازنده‌ترین کلمه گذشت است ، آن را تمرین کن.

پرمعنی‌ترین کلمه ما است ،آن را به کار ببر.

عمیق‌ترین کلمه عشق است ، به آن بها بده.

بی رحم‌ترین کلمه تنفر است ،از بین ببرش.

سرکش‌ترین کلمه حسد است ، با آن بازی نکن.

خودخواهانه‌ترین کلمه من است، از آن حذر کن.

ناپایدارترین کلمه خشم است،کنترلش کن.

بازدارنده ترین کلمه ترس است ، با آن مقابله کن.

با نشاط‌ترین کلمه کار است، به آن بپرداز.

پوچ ترین کلمه طمع است ، آن را بکش

​?آب،آب را غرق نمیکند!

باد،باد را ویران نمیکند!
خاک،خاک را مدفون نمیکند!

آتش، آتش را نمیسوزاند!
#امّا

 آدمی،آدمی را …..

​میان این همه سنگ دردنیا،

آنکه گوهری می شود 

دو خصلت دارد …
اول آنکه شفاف است 

کینه نمی گیرد…
و دوم آنکه تراشه ی زندگی را

 تاب می آورد …