عشق و محبت

#ﺩﺭﺧﺘﻬﺎ ﻣﯿﻤﯿﺮﻧﺪ؛
ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﻋﺼﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ؛
ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮ ﻧﺴﻞ ﺧﻮﯾﺶ ؛
ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﭼﻮﺏ ﮐﺒﺮﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺗﺒﺎﺭ ﺧﻮﺩ
ﻭ …….
ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎ .
ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﮐﺪﺍﻡ ﺟﻨﺲ ﺑﻮﺩﯾﺪ؟؟
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ
ﺍﯼ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ
ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﺵ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﯾﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﮑﻨﯿﻢ ….
ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﮑﻨﯿﻢ …
ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ ، ﻣﻬﻨﺪﺱ ، ﺩﮐﺘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ
ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ
ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺎﺭﮔﺮ ، ﺭﻓﺘﮕﺮ ، ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﻫﻢ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ .
ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ …
ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ،
ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ …..
ﭘﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺏ ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﺑﺪﻫﯿﻢ ….
ﺻﻮﺭﺕ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﭘﯿﺮ ….
ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮﺏ ﺭﻭﺯﯼ ﭼﺮﻭﮎ …
ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺧﻮﺏ ﺭﻭﺯﯼ ﺧﻤﯿﺪﻩ ….
ﻣﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .
ﺗﻨﻬﺎ ﻗﻠﺐ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ

#خدایا

امشب از تو
صبـر میخواهم
به ما بیاموز در هر
شرایطی بدانیم تو از
همه مهربانتری و هر آنچه
برایمان رقم میخورد جز خیر
و مصلحتمان نیست
شبتون زیبا و سرشار از آرامش

#اکبر_جوجه_رستورانى

موادلازم ⏬
جوجه مرغ 1 کیلوگرم
رب انار 2 پیمانه
روغن مایع 3 پیمانه
لیمو ترش 1 کیلوگرم
برنج 4 پیمانه
نمک به مقدار لازم

طرز تهیه ⏬
برای تهیه اکبر جوجه، ابتدا جوجه ها را تکه تکه کرده و در مقداری آبلیمو ترش و نمک بخوابانید. توصیه می شود مدت خواباندن کمتر از 2 ساعت نباشد. هرچه جوجه ها بیشتر در آبلیمو و نمک خوابانده شود، جوجه ها خوشمزه تر و لذیذتر خواهند شد.

مقداری روغن در تابه مناسب ریخته و روی حرارت قرار دهید تا روغن داغ شود. تکه های جوجه را درون روغن بچینید و حرارت را ملایم کنید. ملاحظه خواهید کرد که جوجه ها شروع به آب انداختن می کنند، اجازه دهید آب جوجه ها تبخیر شود. سپس دو طرف جوجه ها را سرخ کنید تا طلایی شوند. جوجه ها را درون ظرف مناسب قرار داده و با رب انار آن ها را تزیین کنید.
برنج را به صورت آبکشی یا کته می توانید آماده کنید. برخی افراد برنج را به صورت زعفرانی طبخ می کنند. اکبر جوجه با پلو سرو می شود.
? ? ? ? ?

#وقتے براے ڪسے
در اولویت باشے ، چـہ باشد و چـہ نباشد
میان این همـہ خالے دلت برایش یڪ صندلے بگذار
این آدم هاے با ارزش ، نامشان گوشـہ نگاـہ خداست
گوشـہ نگاـہ خدا را مبادا جایے بـہ جز گوشـہ دلت بنشانے 

#در روایات اهل سنت در مورد فیش حقوقی حضرت مهدی(عج) در زمان ظهور از قول پیامبر اسلام(ص) آمده است: «لَا یَضَعْ‏ حَجَراً عَلَى‏ حَجَر»(2)؛ حضرت مهدی(عج) سنگی بر روی سنگ نمی‌گذارد.
مفهوم آن این است که ایشان در زمان قدرت و حکومت جهانی خود ذره‌ای دلبستگی و شیفتگی ندارند به دنیا و آنچه در آن است، دقیقاً همین تعبیر در مورد ویژگی‌ها و صفات پیامبر اسلام(ص) از سوی امیرالمؤمنین(ع) بیان شده، آنجا که فرموده‌اند: «خَرَجَ مِنَ الدُّنْیَا خَمِیصاً وَ وَرَدَ الْآخِرَةَ سَلِیماً لَمْ‏ یَضَعْ‏ حَجَراً عَلَى‏ حَجَرٍ حَتَّى مَضَى لِسَبِیلِهِ وَ أَجَابَ دَاعِیَ رَبِّه‏»(3)، پیامبر با شکمى گرسنه از دنیا رفت و به سلامت وارد آخرت شد و سنگى بر روی سنگ نگذاشت تا جهان را ترک گفت و دعوت پروردگارش را پذیرفت. 
نتیجه اینکه روش و سیره امام زمان(عج) در بهره‌مندی از حقوق و مزایای دنیوی همان روش جد بزرگوارشان حضرت رسول اکرم(ص) است تا فقیران دلگرم شده و ثروتمندان جرأت گستاخی و گردنکشی پیدا نکنند.
امام صادق(ع) نیز از اندازه و کیفیت حقوق و مزایای امام زمان(عج) در حالی که شخص اوّل جهان است، چنین فرموده‌اند: «فَوَ اللَّهِ مَا لِبَاسُهُ إِلَّا الْغَلِیظُ وَ لَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ‏»(4)؛ قسم به خدا که لباس حضرت مهدی(عج) جز لباسی خشن و طعام او جز غذایی خشک نیست.
مقصود از این روایت این است که وجود نازنین حضرت مهدی(عج) بسان دیگر حاکمان و حتی مردم عادی لباس فاخر نمی پوشند و همچنین غذایی که لذیذ و گوارا باشد، میل نمی‌فرمایند. 
روایت کامل‌تری در این فقره نیز به نظر رسید که تقدیم می‌شود:
«… حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ: حَضَرْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَصْلَحَکَ اللَّهُ ذَکَرْتَ أَنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِیطَالِبٍ کَانَ یَلْبَسُ الْخَشِنَ یَلْبَسُ الْقَمِیصَ بِأَرْبَعَةِ دَرَاهِمَ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِکَ وَ نَرَى عَلَیْکَ اللِّبَاسَ الْجَدِیدَ فَقَالَ لَهُ إِنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِیطَالِبٍ کَانَ یَلْبَسُ ذَلِکَ فِی زَمَانٍ لَا یُنْکَرُ وَ لَوْ لُبِسَ مِثْلُ ذَلِکَ الْیَوْمَ شُهِرَ بِهِ فَخَیْرُ لِبَاسِ کُلِّ زَمَانٍ لِبَاسُ أَهْلِهِ غَیْرَ أَنَّ قَائِمَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ إِذَا قَامَ لَبِسَ ثِیَابَ عَلِیٍّ ع وَ سَارَ بِسِیرَةِ عَلِی»(5)
حماد بن عثمان از اصحاب امام صادق(ع) گوید: در محضر مبارک امام صادق(ع) بودم که مردى به آن حضرت عرض کرد: شما فرمودى که على بن ابیطالب(ع) لباس زبر و خشن و پیراهن چهار درهمى(ارزان) می‌‌پوشید و مانند این‌ها، در صورتى که بر تن شما لباس نو مى‌بینیم، حضرت به او فرمودند: بی‌تردید على ابن ابیطالب(ع) آن لباس‌ها را در زمانى مى‌پوشید که ظاهر بدی نداشت و اگر آن لباس را این زمان مى‌پوشید انگشت‌نما می‌شد، پس بهترین لباس هر زمان، لباس مردم آن زمان است، ولى قائم ما اهل‌بیت(ع) زمانی که قیام کند، همان لباس على(ع) را پوشیده و به روش على(ع) رفتار می‌کند