عشق و محبت

#فرصت مهربانی همیشگی ست،
مثل باران بی منت باشیم،
و بی هیچ چشمداشتی بر همه بباریم.
بی هیچ توقعی محبت کنیم تا در آرامش باشیم…

ابرها بسیارند
باران باش

#مردم با این پندار زندگی می کنند
که باید به این و آن دست یابند، باید این شوند.
این اندیشه آنان را پر تنش می سازد.
تنشی که دلیل اصلی تمام بدبختی هاست.

و چون آنان پر تنش اند،
نمی توانند آزاد و رها شوند و آرامش یابند.
هنگام خواب از این سو به آن سو می غلتند.
حتی در اوقات فراغت خود نیز با این چیز درگیرند.
دنیای عجیبی است…

مردم از آرامش سخن می گویند
اما هر کاری در زندگی انجام می دهند
بیش از پیش نا آرام شان می سازد.
به این امید زندگی می کنند که روزی بازنشسته می شوند
و آنگاه همه چیز روبراه می شود.
اما تا آن روز عادت بی قراری چنان وجودشان را فرا می گیرد
که شدیدا احساس کمبود می کنند
با دوران بازنشستگی شان چه می کنند؟

در آینده، مراقبه روز به روز چندان اهمیت خواهد یافت
که هیچگاه درگذشته تا آن حد اهمیت نداشته است.
رهرو و سالک شدن تنها راه بشر آینده است،
زیرا به انسانها یاد خواهد داد که:
چگونه بازیگوش شوند،
چگونه آرامش یابند.
و چگونه شاد باشند.

#جایی باید دست از گذشته بکشی!
آمد/بود/خندید/رفت‌
را از حافظه ات پاک کنی….
جایی باید ب سرعت خودت را جمع و جور کنی
محکم بزنی توی گوش خودت
و بگی “ب داد خودت برس لعنتی”
بلند شد
تو دوباره ب دنیا نمی آیی‌….