عشق و محبت

#بهترین آرزو اینـہ ڪـہ  
ڪسے اسیر آدماے یڪروزہ نشه! 
اصلا میدونے آدماے یڪروزہ ڪیا هستن؟! 
تویِ یڪروز میبینیشون، 
بعدش هزار روز بهشون ؋ـڪر میڪنی… 
هزار ساعت باهاشون قدم میزنی…رویا مے باـ؋ـی! 
آخرش هم 
ڪلے آدمِ ڪـہ یڪ عمرہ ڪنارتن، 
اما تو هنوز درگیر اون یڪ ساعتـہ هستی…!

#خودمان رو گول نزنیم… 
همـہ چیز را گردن سرنوشت نیندازیم.! 
تقدیر چیست؟ حڪمت چیست؟ 
“او” نخواست، 
“او” و؋ـادارے را نمے دانست، “او” راـہ عاشقے را نمے دانست،
“او” تعهدے بر قول و قرارمان نداشت، 
“او” وجدانے در وجودش نداشت
“او” حس و عاطـ؋ــہ اے نداشت
همین… 
مگر میشود عاشق بود و ر؋ـت؟ 
مگر میشود گریـہ معشوق خود را دید و 
حسے نداشت؟ از محالات است!!
اصلا غیر ممڪن است… 
خودمان را گول نزنیم؛ 
“او” آمدہ بود ڪـہ برود 
“او” انتخابے اشتباـہ بود 
اشتباهے از دل و احساسات ما همین…!

#خودم را 
قانع می‌ڪنم 
ڪـہ شاید نمی‌خواند 
ڪـہ شاید بـہ گوشش نمی‌رسد 
ڪـہ شاید مردم شهر 
خبر دارش نمی‌ڪنند 
از حجم دلتنگے ام… 
مگر می‌شود 
یڪ نـ؋ـر جان دادنت را ببینند 
بداند مخاطبِ 
تمام شعرهایش هستی… 
و سراغت را نگیرد…!؟

#بگذار عشق مددکار
رشد روحی تو باشد
بگذار عشق غذای قلبت باشد
و اکسیر شهامتی که با آن
قفل دل بگشایی
نه برای یک تن 
که برای تمام هستی…!

#از آغاز این جهان
فقط تو بودی و من
که نه درخت 
سیبی بود
و نه گندم زاری وسیع
که نه هبوط بود
و نه وسوسه ای
اما دو چشم 
سیاه بود
و گیسوانی بلند
و لب هایی
به سرخی انار
و اغوش گرمی
که کمتر از
گندم و سیب نبود…