عشق و محبت

یا امام رضا(علیه السلام)

ای كه چون من هزارها داری

آسمانی پُر از دعا داری

دستهایم دخیلتان هستند

بسكه دستِ گره گشا داری

از گدا هم كریم میسازی

بسكه اعجاز كیمیا داری

من هوای تورا به سر دارم

تو هوای دلِ مرا داری

هرچه بیمار هم بیاید باز

تو برایِ همه دوا داری

دلشكسته كسی به من میگفت:

خوش به حالت امام رضا داری

در ِ این خانه را زدم عشق است

كفتر جلدِ مشهدم عشق است

ما ندیدیم بام از این بهتر

هیچ جا احترام از این بهتر

آهوی دام ِ آهویت هستم

نیست صیاد و دام از این بهتر

از تهِ دل سلام همسایه

ای سلام اَلْسلام از این بهتر

با جُزامی ، غلام ، همسفره

من ندیدم مرام از این بهتر

برتر از حاكمی ، سلیمانیست

تو بگو كه كدام از این بهتر

نوكر خانه ی تو باشم من

كه نباشد مقام از این بهتر

غیر نوكر شدن چه میخواهم؟

جز كبوتر شدن چه میخواهم؟

باز دارم به سر هوای ضریح

دل من تنگ شد برای ضریح

دوست دارم رها شوم از خود

در میان سر و صدای ضریح

دستهایِ پر از تمنایی

میخورد رویِ حلقه های ضریح

میشود خوبتر خدا را دید

در همان یا رضا رضای ضریح

واجب است به هر عاشق

سجده ی شكر پیش پای ضریح